Povodom izjave Aiva Orava o medijima
Izjava odlazećeg šefa delegacija EU Aiva Orava povodom slobode medija je lijepa i nažalost beznačajna. Ona sadrži uzvišene elemente demokratske pedagogije, ali i statistike koja zaokružuje broj javnih intervencija, ulazeći tako i u prigodne izvještaje.
U međuvremenu imamo povodom iste materije ocjene Evropske unije, Fridom Hausa, Reportera bez granica i drugih relevantnih međunarodnih adresa o stanju medija u Crnoj Gori s posebnim osvrtom na situaciju u Javnom servisu nakon brutalne i autokratske operacije stranke Mila Đukanovića kojom je ta važna medijska institucija, finasirana od građana, pretvorena u brutalan partijski servis.
Opšte je poznato da mučno stanje u Javnom servisu čini dio matrice crnogorske krize, da po načinu partijskog upravljanja i sadržaju informativne produkcije ulazi u sistem totalitarnih režima kojima je, prema jednoj veoma uspiješnoj formulaciji velike Hane Arent, svojstveno “organizovano javno laganje”.
Uostalom ako visoki partijski funkcioner DPS, oprerativac i za medije, naziva zaposlene u Javnom servisu “ govedima”, onda bi se poželjni model upravljanja istih osoba nad medijma mogao nazvati “govedokratskim”.
Sve demokratske snage društva treba da izbave Javni servis i njegove novinare koji to hoće iz inferiornog, dakle neautonomnog statusa dajući tako dostojanstvo instituciji i zaposlenima u njoj.
Teško je to ostvariti i ako ovdašnji politički akteri, koji su pored šire poznatog korupcionaškog imidža i kreatori medijskih udara - bivaju primani, ponekad uz komplimnete, u diplomatskim i političko-vojnim međunarodnim centrima.
Tako valja podsjetiti da je Milo Đukanović, današnji gost u sjedištu NATO u Briselu, uprkos direktno kritičkim izvještajima od EU do Fridom Hausa o Javnom servisu, o tom porobljenom mediju nadahnuto i pozdravno izjavio: “RTCG je snažan promoter temeljnih vrijednosti Crne Gore”. (RTCG 28.11.2019.)
I u tom kontekstu lijepe izjave poput ove poslednje šefa delegacije EU Orava, čije napore u Crnoj Gori ipak treba cijeniti, čine dio međunarodnog teatra, istina neizbježnog, potencijalno vrlo korisnog za nas na poluperiferiji, sa evidentnim periodičnim izlivima licemjerstva.
