Glavni cilj vladajuće elite da se po svaku cjenu spriječi konstituisanje Crne Gore kao demokratske, moderne, pristojne države.
Iako više aspekata u najnovijoj aferi iz Đukanovićevog okruženja, posebno verbalni prostakluk predsjednikovog glavnog savjetnika zaslužuju javni odgovor, jedan dio ovog skandala zahtijeva poseban osvrt.
Svima je jasno da se radi o doprinosu utemeljivanja neslobodnog, autoritarnog društvenog sistema, na momente i uz nagone opskurnih tipova u tom poslu koji zato i govore prostačkim jezikom, a sve sa jednim ciljem: da se po svaku cjenu spriječi konstituisanje Crne Gore kao demokratske, moderne, pristojne države.
Zato je lice iz pomenute afere - koje se u dužem periodu kreće u koordinatama rijetko viđene poniznosti prema glavnom šefu, u saradnji sa njegovim poslovno - klijentelističkim okruženjem podzemnog daha i sa djelovima policijskih službi - posebnu pažnju posvećivao medijima. Naravno, kontrolisanim medijima.
Naime, Roćenova paljba prema “bolesnoj bagri”, “ glupljoj od goveda” kojoj će “ i majku…” pa “neka se nose u 16….” se ne odnosi na neki nezavisni ili protivnički medij, već na već tada kontrolisani Javni servis.
Mentalni sklop aktera ove priče i sam karakter kontrolisanog medija neminovno vode situacijama da takav medij mora biti stalno i sve više kontrolisan, zapravo stalno dresiran, pa i sa prijetnjama, ljutnjma, psovkama nadređenih.
Jedna od mizerija ove priče, a odnosi se na nivo novinarskih poslušnika, se ogleda u tome da se ni danas ne oglašavaju urednici iz vremena kada ih partijski funkcioner naziva govedima, niti se sa elementarnim profesionalnim dostojanstvom oglašavaju današnji urednici pod istim šefom.
U tome ne bi trebalo da ih pravdaju ni materjalne nadoknade za prihvatenje statusa “goveda”, odnosno poslušnika.
Nastavci orvelovskih dimenzija ovog skandala se potvrđuju i činjenicom da Javni servis ovih dana, gotovo svečano i dekorativno, promoviše stavove aktera najnovijeg skandala, lica koje je izgovrio najvulgarnije, prijeteće riječi o tom istom Javnom servisu u istoriji njegovog postojanja. I ova činjenica potvrđuje da se partijsko ustrojavanje, ponižavnje i samoponižavanje Javnog servisa nastavlja.
Pošto je sve ovo priča o Đukanovićevom sistemu despotskog vladanja, zapravo jedna od mnogih mučnih hronika, sa još mučnijim protagonistima, jasno da je promjena istog sistema i izgradnja demokratskog društva građanskog težišta, jedini izlaz iz lavirinta autokratije i neslobodnog društva.
Sastavni dio tog preobražaja mora biti konstituisanje Javnog servisa kao nacionalnog kulturnog dobra u interesu svih građana.
Miodrag Lekić, Predsjednik DEMOS-a
