U državnoj tvrđavi se istrajava u bestidnom služenju vlasti
Ogoljenim medijskim podaništvom Javni servis ostvaruje više funkcija, samo ne onu koja se zove objektivno informisanje u interesu građana.
Pored udaljavanja zemlje od Evropske unije koja se već više puta kritički izjasnila o nezakonitom i autokratskom pretvaranju Javnog servisa u propagandno partijsko glasilo, poslednjom fazom partijska tvrđava vrši direktnu mentalnu torturu nad građanima.
Možda se sada nigdje tako jako ne osjeća trulež partijske države kao u njenom eksklizivnom čedu, partijskom servisu.
To na najubjedljiviji i najbjedniji način pokazuju izvještavanja o stanju u zemlji.
Ne samo da dnevnici i specijalizovani kadrovi podaništva servisiraju dnevno-političke bitke vladjuće stranke, posebno njenog predsjednika već bestidno falsifikuju podatke koji su očigledni građanima ove zemlje.
U subotnom dnevniku najveće narodno okupljanje u istoriji Crne Gore je bilo u sjenci zajapurenog partijskog predsjednika države, rodonačelnika poslednjeg projekta podijela mržnje u zemlji.
Prioritetno se promisalo poslednje saznanje Đukanovića da crkva nije registrovana. Niko ga ne pita zašto je toliko dugo blisko sarađivao sa istom crkvom, zašto je išao toliko puta u tu, kako kaže neregistrovanu crkvu, da u stilu mučenika moli i ljubi krst i ruku mitropolita iste crkve.
Paralalno javni servis falsifikuju podatke o građanima na litijama i mirnom karakteru tih protesta.
Prave se specijalne emisije o crkvi, mitropoliji, mitropolitu u istom falsifikatorskom stilu kada je ista kuća pravila mračne montaže o pojednicima i društvenim snagama koje su se borile za nezavisnu Crnu Goru i protiv ratno-huškačke politike istog Đukanovića.
Ostaje javno pitanje zaposlenima u Javnom servisu.
Da li neko tamo osjeća makar individualni stid za kompromitovanje novinarske profesije javnim pretvarenjem centralne medijske institucije u poslugu vladajuće stranke i službi oko Mila Đukanovića?
